ရကၡပူရ ဘယ္မွာလဲ | ေဌးလြင္ဦး

ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ဒီေန႔ သံကြဲျမန္မာ စကားကို ေျပာေနတဲ့ ရခိုင္ တစ္ဦးမွ တိုင္းရင္းသား မဟုတ္ ပါ။ တိုင္းရင္းသား မဟုတ္ဘူး ဆိုလို႔ ႏိုင္ငံျခားသားလို႔လည္း မဆိုလိုပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပဌာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမွာ တိုင္းရင္းသား ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ဘာသာစကား၊ ကိုယ္ပိုင္စာေပ၊ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ ပိုင္ဓေလ့ေတြ ရွိရပါမယ္။ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ကရင္၊ ကခ်င္၊ စတဲ့ လူမ်ိဳးႏြယ္ေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္စကား၊ ကိုယ္ပိုင္စာေပ၊ ကိုယ္ ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုယ္ပိုင္ဓေလ့ေတြ သီးျခားစီ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ေတြကသာ ဥပေဒနဲ႔ညီတဲ့ တိုင္း ရင္းသားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန႔ ရခိုင္လို႔ ျဖစ္ေနသူမ်ား အားလံုးဟာ သမိုင္းလိမ္ခံထားရတဲ့ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ သာစကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ အားလံုး ဗမာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စကားေျပာ အသံကြဲ ယံုမွ်သာ ျဖစ္ၿပီး- အသံကြဲတိုင္းသာ တိုင္းရင္းသား ေပးရမယ္ ဆိုရင္- အညာသားမ်ားကိုလည္း အညာ တိုင္းရင္းသား၊ အေၾကသားမ်ားကိုလည္း အေၾကတိုင္းရင္းသား အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးရပါေတာ့မယ္။

ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရခိုင္ေတြက- မိမိတို႔တိုင္းျပည္သည္ “ရကၡပူရ” တိုင္းျပည္ ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ဟာ ရကၡ ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာဆိုေနျခင္းဟာ- လံုး၀ မွားယြင္းေနပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဧရိယာထဲ မွာ “ရကၡပူရ” ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံက မြန္လူမ်ိဳးမ်ား မေရာက္မွီ သထံုေဒသ ေန မူလဘူတလူမ်ိဳး သို႔မဟုတ္ မြန္ မ်ားမေရာက္မွီ ကတည္းက အရင္အဦးေရာက္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေရွ႔ဦးလူမ်ိဳးဟာ သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ ရကၡလို႔ ခံယူခဲ့ပါတယ္။ သထံုၿမိဳ႔ကိုလည္း “ရကၡပူရ”လို႔ အမည္နာမနဲ႔ တိုင္းျပည္ ထူ ေထာင္ ခဲ့ ပါတယ္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၄၈၀မွာ ေရးထိုးတဲ့ ရာမာဓိပတိမင္းရဲ႔ ပဂိုးကလွ်ာဏီေက်ာက္စာမွာ အဲ့ဒီ ေဒသ အေၾကာင္းကို အေတာ္ အတန္ ျပည့္စံုေအာင္ ေဖၚျပ ထားတာကို ေတြ႔ ရပါတယ္။

သထံုေက်ာက္စာ တစ္ခ်ိဳ႔မွာ သထံုကို “ရကၡပူရ”ဟု ေခၚေၾကာင္းေဖၚျပထားၿပီး- ရခိုင္ေက်ာက္စာမ်ား မွာ ရခိုင္ေဒသကို “အရကၡေဒသ”ဟုသာ ေခၚေၾကာင္း ေတြ႔ရပါတယ္။ (အာနႏၵစႁႏၵ အမည္ကို သံုး ၍ ေရး ထိုးသည့္ သွ်စ္ေသာင္းပုတိုး ေက်ာက္စာတိုင္) “အရကၡေဒသ” ဆိုတာ ရကၡ တို႔ ရဲ႔ ေဒသ မဟုတ္ ဘူးလို႔ပဲ အဓိပၸါယ္ကို ေပးပါတယ္။ ဒီစကားကို အေျခခံၿပီး အရ္ကန္ ျပည္လို႔ ျဖစ္လာျခင္းပါ။

ေက်ာက္စာပညာရွင္မ်ားက သထံု (ရကၡပူရ)က လူမ်ိဳးေတြဟာ မြန္တို႔နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ စစ္ျဖစ္ ခဲ့ၿပီး ေအာက္ဘက္ကို ဆင္းေျပးခဲ့တယ္၊ “ဘီလူးကၽြန္း”ဆိုတာ သူတို႔ေတြေနခဲ့လို႔ အမည္ျဖစ္ တည္လာတာ လို႔ သံုးသပ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ပင္လယ္ထဲကို ဆင္းေျပးၿပီး မေလး ကၽြန္း ဆြယ္ေတြက လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ လာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔မွာ မေလးကၽြန္းဆြယ္ေန လူ မ်ိဳးႏြယ္မ်ားက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ရကၡ လို႔ ခံယူသူမ်ားကို မေတြ႔ရပါ။

ဒီေနရာမွာ “ရကၡ” ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ။ သူတို႔ေတြ ဘယ္ကလာသလဲ၊ ဆိုတာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ လိုက္ဘို႔ လိုပါမယ္။ အႏိၵယဘက္က သမိုင္းအရ- အသားမဲၿပီး ႏွခမ္းထူတဲ့ လူမ်ိဳးကို ရကၡဳလို႔ ေခၚ ေၾကာင္းေတြ ႔ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္းသား မ်ိဳးႏြယ္စုကို ေခၚဆိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ တို႔ေတြ ထဲမွာလည္း လူမိ်ဳးစုေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနၿပီး- ဘာသာစကားမတူညီမႈေတြ ရွိပါတယ္။ အိႏၵိ ယ ေတာင္ ပိုင္း လူမ်ိဳးစုေတြဟာ မြန္လူမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို မေရာက္မွီ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္း က ျမန္မာ၊ ထိုင္း၊ မေလး၊ ကေမၻာဒီးယား ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္း တစ္ေလွ်ာက္ကို သြားလာအေျခခ်ေန ခဲ့ပါၿပီ။ သူတို႔နဲ႔ အတူ သူတို႔ရဲ႔ ဟိႏၵဴဘာသာထဲက ဂုိဏ္းေတြဟာလည္း ပါလာခဲ့ပါတယ္။ ( သမိုင္းကို ေလ့လာသူမ်ား သတိထား ရမယ့္ အခ်က္က ဟိႏၵဴမ်ားက သာသနာမျပဳပါ။ ဟိႏၵဴဘာသာမွာ ဇာတ္စနစ္ ရွိေနၿပီး- သူမ်ိဳးႏြယ္နဲ႔ သူဂိုဏ္းဘာသာစနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အျခားသူတစ္ဦး၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးက ဟိႏၵဴ ဘာသာထဲကို ၀င္ဘို႔ရာ- ဇာတ္မရွိပါ၊ တနည္းအားျဖင့္ ေနရာ မရွိပါ။ ဟိႏၵဴဘာသာထဲကမွ အျခားဘာ သာမ်ား ျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ အစၥလာမ္ဘာသာမ်ားကို ကူးေျပာင္းခဲ့တာပဲ ရွိပါ တယ္။ ကမၻာ့ ဘာသာႀကီးမ်ားထဲမွာ အဲ့ဒီ သံုးဘာသာကပဲ ဇာတ္စနစ္မရွိ၊ ဘာသာထဲကို ၀င္ေရာက္ႏိုင္ ခြင့္ ပိတ္ပင္ ဟန္႔တားထားျခင္းမရွိ- ယံုၾကည္ရင္ ၀င္ခြင့္ရွိတဲ့ ဘာသာျဖစ္ပါတယ္။)

တနည္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ စတင္ေနထိုင္ အေျခခ်ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးႏြယ္ အားလံုး ကို ရကၡဳလို႔ ေခၚတြင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး- ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္းေဒသမွာ သူတို႔ဟာ မြန္တို႔ရဲ႔ ႏွိမ္ ႏွင္းျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားရမွာက ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္ပိုင္းက ရကၡေတြ အားလံုး စစ္ရႈံုးၿပီး ပင္လယ္ထဲကို ဆင္းေျပးသလား- ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။

ေသခ်ာတဲ့ အခ်က္က အခ်ိဳ႔လည္း စစ္ပြဲမွာ ေသဆံုးတယ္၊ အခ်ိဳ႔လည္း မြန္တို႔နဲ႔ ကျပားျဖစ္သြားတယ္၊ အခ်ိဳ႔လည္း ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ လြတ္ရာကၽြတ္ရာကို ထြက္ေျပးတယ္-လို႔ပဲ ဆုိရမွာပါ။ မြန္လူမ်ိဳးစုထဲမွာ “တလိုင္း”လို႔ ေခၚတဲ့ မ်ိဳးစုက သီးျခားလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ မြန္ေတြဟာ သူတို႔ မြန္ အစစ္ ေတြကို “တလိုင္း”လို႔ မေခၚပါ။ “တလိုင္း”လို႔ အေခၚခံရရင္လည္း မႏွစ္ၿမိဳ႔ပါ။ ဒါဆို “တလိုင္း” ဆိုတာ ဘယ္သူေတြလဲ–၊ ဒီလိုေလ့လာရင္ တလိုင္းဆိုတာ “မြန္နဲ႔ ကုလား ကျပားမ်ား”ကို ေခၚတြင္တဲ့ အမည္ ျဖစ္ေနၿပီး မြန္တို႔က ေသြးမစစ္သူမ်ားလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ထူးျခားတာက မြန္နဲ႔ကရင္ ကျပား ကို ကျပား ျဖစ္လင့္ကစား- တလိုင္းလို႔ မေခၚတြင္ျခင္းပါပဲ။ (ဒီ သမိုင္းေၾကာင္းကို လိုအပ္တဲ့အခါ ထပ္ရွင္း ပါမယ္။)

ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းမွာ ရကၡတို႔နဲ႔ မြန္တို႔ အႀကီးအက်ယ္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခံတပ္ အေထာက္အထား ကို တြံေတးအနီး ေရႊဆံေတာ္ ေတာင္ဘက္မွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအရပ္က စစ္ရံႈးသူမ်ားက ပင္ လယ္ ျပင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ယခု တနသၤာရီတုိင္းဘက္ကို ဆင္းသြားႏုိင္သလို၊ကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ယခု ရခိုင္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အရပ္ ဘက္ကိုလည္း ပတ္တက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရခိုင္ လို႔ ေခၚေန တဲ့ အရပ္မွာလည္း ရကၡ မဟုတ္တဲ့ ေနာက္ထပ္လူမ်ိဳးစုမ်ား ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရကၡ ေတြ ဟာ ေျမာက္ပိုင္းဘက္ကို တိုးေပါက္ဘို႔ရာ မလြယ္ကူခဲ့ပါ။

မြန္ေတြနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ သို႔မဟုတ္ ေနာက္အနည္းက်ၿပီး ၀င္လာတဲ့ ဗမာေတြဟာ- အခု ရခိုင္လို႔ ခံယူထား သူမ်ားေနထိုင္ရာ ေဒသကို ရကၡိဳင္ လို႔ ေခၚဆိုေနျခင္းက “ရကၡပူရ” ႏိုင္ငံက ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့ ရကၡ လူမ်ိဳး မ်ားကို အခု ရခိုင္ေခၚေဒသဘက္ကို ထြက္ေျပး အေျခခ် ေနခဲ့ေၾကာင္းကို သက္ေသ ထုတ္ျပ သ လို ျဖစ္ ေနပါတယ္။

ရန္ကုန္ တြံ႔ေတးဘက္နဲ႔ ပိုမိုနီးစပ္ ထိစပ္တဲ့ ရခိုင္ေတာင္ပိုင္းနယ္ကို ေရာက္တဲ့ ရကၡမ်ားကိုလည္း ပ်ဴေတြ က၊ ကမ္းယံ၊ သက္တို႔က စတင္ၿမိဳခဲ့ တယ္၊ ျမန္မာအင္ပါယာ မျဖစ္မွီကတည္းက ျမန္မာျပည္ အႏံွ႔ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုေရာက္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္တဲ့ ဗမာတို႔ကလည္း ရခိုင္ေတာင္ပိုင္းဘက္ကို ဆင္းလာၿပီး ၿမိဳခဲ့ပါတယ္။

ဗမာမ်ားက အခု ရခိုင္ဆိုတဲ့ ေဒသကို- ရကၡ (ရကၡိဳင္)ေဒသ လို႔ေခၚတြင္ေပမယ့္- အမွန္တကယ္မွာ ရကၡ လူမ်ိဳးမ်ား မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔ ရခိုင္လို႔ ခံယူထားသူမ်ားထဲက အမ်ားစုႀကီးဟာ ရကၡေသြးပါခဲ့ရင္ေတာင္ အင္မတန္ေမွးမွိန္ခဲ့ရပါၿပီ။ သရက္ပင္ကို ေညာင္ပင္က ၿမိဳလိုက္လို႔- သရက္ ကိုင္း တစ္ကိုင္းေလာက္ က်န္ေနရင္ေတာင္- အဲ့ဒီအပင္က ငါ- သရက္ပင္ေဟ့ လို႔ ေအာ္ႏိုင္ေပမယ့္၊ အခုအခါမွာ သရက္တစ္ပင္လံုးကို ေညာင္က ၿမိဳလိုက္ပါၿပီ။ ရွိကုိ မရွိေတာ့ပါ။ ဆိုလိုတာက ရကၡ မ်ိဳးႏြယ္ တစ္ခုလံုးဟာ အၿမိဳခံလိုက္ရပါၿပီ။ အခုအခ်ိန္မွာ ငါတို႔က “ရကၡပူရ” ႏုိင္ငံသားမ်ား၊ ငါတို႔က “ရကၡ- ရခိုင္”မ်ားလို႔ ခံယူ ထားၿပီး- ရကၡပူရ ဇာတိစိတ္ ေသြးႂကြေနသူမ်ားဟာ အာဏာရမက္ေအာက္ က လႈ႔ံေဆာ္မႈ မ်ား သာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ရခိုင္နယ္-ေဒသဟာ ျမန္မာအင္ပါယာစတင္ ထူေထာင္ကတည္း က ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ ပါ ၀င္ေၾကာင္း အဲ့ဒီေခတ္ကာလ အိႏၵိယ ခ်ိဳလာမင္းဆက္ကလည္း အသိအမွတ္ျပဳ ေပးခဲ့ ပါတယ္။ ေရွးျမန္ မာမင္းဆက္မ်ားရဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဖြဲ႔စည္းပံုအရ အလွမ္းေ၀းတဲ့ေန ရာေဒသမ်ားကို ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သဖြယ္ နယ္စားပါယ္စားသေဘာ ထားေပးခဲ့တယ္။ မင္းဆက္ျပတ္လတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ မႈ မထိန္းသိမ္းႏုိင္ခ်ိန္မွာ- နယ္စား ပါယ္စားမ်ားက တစ္မင္းတစ္ခ်င္း ထူေထာင္ခဲ့တယ္၊ မင္းဆက္မ်ား အင္အားေကာင္းလာျပန္ ရင္ ႏုိင္ငံပိုင္ နယ္နမိတ္ကို မပြန္းပဲ့ေအာင္ ျပန္ထိမ္းျပန္တယ္-၊ ဒီလို ရွိခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္းနဲ႔ ထာ၀ရ ရပ္တည္ခဲ့တယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါ။ အလားတူ လက္ရွိ ရခိုင္လူမ်ိဳး ဆိုတာလည္း- လက္ရွိဥပေဒနဲ႔ ညီၫြတ္ တဲ့ တိုင္းရင္းသား မဟုတ္ေတာ့ပါ။

အရကၡေဒသ ကို ရကၡပူရ လို႔ ဘာသာျပန္သူမ်ားဟာ (၁) ပါဠိစာေပကို မတတ္လို႔ (၂) ေက်ာက္စာမူ ရင္းမ်ားကို မဖတ္တတ္လို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိ ရခိုင္နယ္မွ လူမ်ိဳးမ်ား အေၾကာင္း- ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သမိုင္းကို ျငင္းခ်င္ သူမ်ား ျမန္ မာေက်ာက္စာ မူရင္းမ်ား၊ နာဂရီ (ေရွးေဟာင္း မာဂဓ အင္ပါယာသံုး ဘန္ေဂါအကၡရာ) ရခိုင္ေက်ာက္ စာမူရင္း မ်ားကို ဖတ္တတ္ေအာင္ အရင္ႀကိဳး စားဘို႔ လိုပါမယ္။

ေဌးလြင္ဦး
ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားမႈ တာ၀န္ခံ
ျမန္မာမြတ္ဆလင္ တန္းတူညီမွ် လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈ အဖြဲ႔
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု